De Film van Ome Willem is een van de meest iconische kinderprogramma’s in de Nederlandse televisiegeschiedenis. Uitgezonden door de VARA tussen 1974 en 1989, wist het programma miljoenen kinderen én ouders te betoveren met zijn vrolijke liedjes, grappige sketches en unieke personages. Zelfs na de laatste reguliere uitzending bleef de magie bestaan, toen de afleveringen vanaf 2000 werden herhaald op Z@ppelin.
Het Begin van een Fenomeen
Elke aflevering van De Film van Ome Willem begon met een theatrale entree: Ome Willem (gespeeld door Edwin Rutten) verscheen door een papieren deur met een uniek motief. Zijn energieke begroeting, gericht aan de kinderen in de studio én de kijkers thuis, zette meteen de toon. Met een flinke dosis humor en warmte wist hij iedereen mee te nemen in zijn fantasierijke wereld.
De papieren deur werd al snel een symbool van het programma, net zoals de herkenbare begroetingen. Ome Willem sprak met een unieke woordenschat en gebruikte vrolijke uitroepen zoals “Joepie de poepie!” en “Ro ra rillen, ga maar zitten op je billen!”. Dit maakte hem niet alleen herkenbaar, maar ook geliefd bij kinderen.
De Cast en Hun Rollen
Het succes van De Film van Ome Willem was niet alleen te danken aan Edwin Rutten, maar ook aan een ensemble van getalenteerde acteurs en muzikanten. Het programma bracht een bonte verzameling personages samen, waaronder:
De Geitenbreiers
De muziek werd verzorgd door het combo van Harry Bannink, die achter de piano zat als hoofdgeitenbreier. Samen met Harry Mooten (de grote grijze geitenbreier) en Frank Noya (de papjesgeitenbreier) zorgden zij voor de muzikale begeleiding. De geitenbreiers waren altijd keurig gekleed in smoking en gaven het programma een muzikale flair die uniek was voor een kinderprogramma.
Teun, Toon en August
Deze drie personages, gespeeld door Jennifer Willems, Aart Staartjes en Pieke Dassen, voegden humor en herkenbaarheid toe aan de sketches. Elk personage vertegenwoordigde een ander type kind:
- Teun: Een assertief meisje dat niet bang was om van zich af te bijten.
- Toon: Een stoere jongen die hield van voetballen en vechten.
- August: Een dromerige jongen die altijd rustig bleef, maar zich niet liet ondersneeuwen.
Hun samenspel zorgde vaak voor hilarische en leerzame situaties.
De Poppenkast
De poppenkast met Jan Klaassen, Katrijn en Jantje was een vast onderdeel van het programma. Deze scènes, verzorgd door Pieke Dassen en ingesproken door de acteurs, waren een hoogtepunt voor veel jonge kijkers. Ze voegden een extra laag van interactie en humor toe aan het programma.
Vaste Onderdelen van het Programma
Het programma kende een vaste structuur die kinderen houvast bood, maar ook veel ruimte voor creativiteit. Hieronder enkele hoogtepunten:
De Liedjes
Ome Willem begon vaak met een liedje, begeleid door zijn drumstel en de geitenbreiers. Het bekendste lied is misschien wel “Luister even wat ik vraag”, met de iconische zin: “Lust je ook een broodje poep?”. Dit zorgde steevast voor lachende kinderen en verontwaardigde reacties van de hoofdgeitenbreier, wat een running gag werd.
Het programma eindigde altijd met het meezinglied “Deze vuist op deze vuist”. Kinderen thuis konden hieraan meedoen door hun vuisten op elkaar te stapelen, net zoals in de studio gebeurde.
De Buitenfilmpjes
In de buitenfilmpjes ging Ome Willem op pad, waarbij hij vaak grappige of avontuurlijke situaties tegenkwam. Deze filmpjes begonnen met echte opnames, waarna het verhaal verderging met poppetjes die de personages uitbeeldden. Dit unieke concept werd bedacht door cameraman Richard Laurant en poppenmaker Rob Numan.
Unieke Kenmerken van De Film van Ome Willem
Wat De Film van Ome Willem onderscheidde van andere kinderprogramma’s, was de manier waarop het programma direct inspeelde op de belevingswereld van kinderen. De show zat vol humor, maar behandelde ook herkenbare thema’s zoals vriendschap, samenwerken en het oplossen van conflicten. Daarnaast was er veel interactie tussen de acteurs, de kinderen in het publiek en de kijkers thuis.
De bijdragen van schrijvers als Willem Wilmink, Karel Eykman en Hans Dorrestijn zorgden voor sterke teksten en grappige dialogen. Deze combinatie van creatieve talenten maakte het programma tijdloos.
Het Einde van een Tijdperk
In 1989 kwam er een einde aan de reguliere uitzendingen van De Film van Ome Willem, hoewel de show in de jaren 2000 nieuw leven werd ingeblazen door herhalingen op Z@ppelin. De allerlaatste aflevering van seizoen 13 was oorspronkelijk bedoeld als slotaflevering, waarin Ome Willem naar Vuurland vertrok. Door de populariteit van het programma keerde hij echter terug voor seizoen 14, waarin hij op zijn nieuwe woonplek opnieuw avonturen beleefde.
Een Blijvende Erfenis
De Film van Ome Willem heeft een blijvende impact gehad op generaties kijkers. Zelfs vandaag de dag herkennen velen de liedjes, catchphrases en personages. Met Edwin Rutten als boegbeeld blijft het programma een warm plekje houden in de Nederlandse cultuur.
Na het overlijden van Aart Staartjes in 2020 is Edwin Rutten het enige nog levende lid van de originele cast. Zijn optredens en interviews laten zien dat de magie van Ome Willem nog altijd voortleeft.
Conclusie
De Film van Ome Willem is veel meer dan een kinderprogramma; het is een stukje nostalgie dat generaties met elkaar verbindt. Met zijn vrolijke liedjes, humoristische sketches en unieke personages heeft het een onuitwisbare indruk achtergelaten in de harten van jong en oud. Wie herinnert zich niet de papieren deur, de geitenbreiers en de vrolijke afsluiting met “Deze vuist op deze vuist”?
Het programma laat zien dat goede kindertelevisie tijdloos is. Of je het nu in de jaren ’70 keek of via de herhalingen op Z@ppelin, De Film van Ome Willem blijft een feest om naar te kijken. Rakkers en rekels, wat een prachtige herinnering aan een gouden tijdperk van de Nederlandse televisie!